Ang Boyfriend Kong Artista (37 page)

Processing...

Syet, Di maprocess! T_T

"Uy. Tayo daw partners."
Ngumiti pa siya. Narinig ko na nagpalakpakan pa yung ibang kaklase namin. Napa-oo na lang ako.

OKAY. PATI BA NAMAN SA PAGKANTA, SIYA PA KAPARTNER KO? TAE NAMAN. T.T HINDI NAMAN AKO

MARUNONG KUMANTA E. =_______________=

"HAHAHAHA."

"Bakit ka natatawa?"
Hindi kaya bipolar `tong taong `to?

"Eh kasi naman, naisip ko, we're really destined to be partners. Gusto mo bang maging partner ko rin

in real life?"

*wapaaaaaaaaaaaaaaak!*

"ARAY KO! ANO BAAAAA! BAKIT KA NANAPAK? AT SA MUKHA KO PA!"

Pagpasensyahan niyo na ako. Di ko sinasadya. Kelangan ko lang siya masapak dahil sa kacornihan niya. Tae kasi e, destiny destiny? Tss.

MWAHAHAHAHA. Masaya pa rin ako na nasapak ko siya. NYAHAHAHA! =))

"Pag hindi ka marunong kumanta, patay ka sakin."
Nagalit tuloy siya sakin. Naku po, baka machop-chop ako nito ng di oras.

"Sorry. E kasi naman e, ang corny mo. Tae ka. Destiny? Di yun totoo."

"Bakit, dahil nasaktan ka lang ng isang beses, di ka na maniniwala? Baka mamaya, hindi lang talaga

SIYA yung nakatadhana para sayo."

Siya ba talaga yung nagsalita? Di ako makapaniwala. Ang lalim niya. Di ko mareach.

"Bakit ka natulala? Natamaan ka noh?"

"Di lang ako makapaniwala na ang isang coo coo brain na katulad mo, may alam na ganun."
Bigla naman niya akong pinisil sa pisngi. HAYY NAIINIS NA AKO. NAKAKADALAWA NA SIYA SA PISNGI KO HA.

=________=

"Whatever. Oh ano na? Anong kakantahin natin?"

"Kahit ano. Basta, ikaw kapartner ko, okay lang kahit ano. Kahit ang kantahin pa natin ay pang-burol

o pang-kasal, kahit ano. Basta, ikaw kapartner ko."
Sabay kindat. Tae naman. Narinig pa ng mga seatmates namin yung sinabi niya, natuwa na naman sila. >___<

Bakit ba ako magpapanggap na girlfriend ng isang artistang ubod ng corny at cheesy? T.T

24.1

Eya's POV

Bago mag-uwian, sinabi ko na hintayin na lang ako ni Bryan sa may cafeteria. Nagpapalibre siya ng ice cream sakin pero ayoko noh. Wala na kaya akong pera. Nainis nga siya sakin e. Sabi ko siya na lang manlibre sakin pero ayaw niya.

Kuripot!

Pero hihintayin na lang niya rin ako dun. Nagpaalam ako sa kanya na mag-ccr lang ako.

Magccr muna ako at mag-aayos noh. Ihahatid na rin niya ako at dun na lang kami sa bahay ko mag-aayos ng contract.

And since, I know, marami na namang reporters na nag-aabang sa labas. Mas mabuti pang mag-ayos na lang ako.

Para magmukha akong tao. >_<

Nung pumasok ako sa cr, may 2 sophomore at 3 freshmen na nandun. Napatingin sila sakin.

Alam mo yung parang nakakakita sila ng artista? Ganun tingin nila sakin.

"Uh... may dumi ba ako sa mukha?"
Lahat naman sila ngumiti at nag-hi sakin.

"Mabait ka naman pala Ate Eya."

"Oo nga. Napatulala lang kasi kami dahil sa ganda mo."
WOAH.

"Atsaka, gilfriend ka rin ni Bryan Lim diba?"
Bakit nafefeel kong binobola ako ng mgàto dahil kay Bryan.

=_____=

"Hahaha. Kayo naman, grabe makareact."

"Is Bryan really a good kisser?"
Sabat nung sophomore.

OMG. Alam mo yung todo mula na siguro ako dito dahil sa tanong niya? E kasi naman e. >__<

"So kailangan ganun yung tanong?"

"Wala lang Ate. Just curious. Sagutin niyo yung tanong please?

"

Hm. Ngayon ko lang naisip, is he really a good kisser? Well, 2 beses kami nagkiss, diba? His lips are, red. Kissable.

And, I must say, normal lang yung kiss namin, pero, parang, special yung moment na yun. Artista kasi siya e. Kaya siguro ganun yung feeling para sakin.

"Oo."
Nagtilian naman sila.

Wait, did I just say Yes to their question? O.O

Woaaaaaah. T_________T

"Bye Ate."
Nagnod lang ako at naiwan sa loob ng cr. Oh well, naiihi na rin naman ako kaya nagpunta ako sa cubicle.

Habang feel na feel ko ang pag-ihi(haha), narinig kong may pumasok ng cr. Tapos na kong umihi at lalabas na sana ako ng narinig kong nagsalita yung kakapasok lang.

"No. Ayoko na. Please."
Boses ni Allison! Napatingin naman ako sa may salamin at nakita kong may kausap nga si Allison sa phone. Buti na lang hindi niya ako nakita.

Gusto ko kasing marinig yung pinag-uusapan nila ng kausap niya.

"I'm too tired to pretend. And to lie. I know it's for the both of us, and so that we can't hurt her in the
future, pero wala e. We both know it will hurt her more."
Pretend? Anong pretend? Di ko gets. T.T And sino yung sinasabi nilang mahuhurt?

"Oh please, Errick. Alam ko na naman... Wait. Labas lang akong CR."
So si Errick yung kausap niya sa phone? Bat di niya tinuloy yung conversation? Tss.

After mga 3 minutes, lumabas na rin ako ng CR. Gulong-gulo pa rin ang isip ko sa narinig ko kanina. Pagppretend?

Sila ni Errick? Ang labo lang. Err. Baka kung ano lang yun.

Why am I minding others' business, anyway?

Paglabas ko ng CR. Tantananan!

Hinihintay ako ni Bryan. Nakasandal siya sa may pader malapit sa Guidance Office. Bakit ganun?

Naiimagine kong siya si
Adonis
dahil sa sobrang kagwapuhan niya sa pwesto niya ngayon?

Gulp. Erase you thoughts Eya! Gulp.

Nung nakita niya nako. Lumapit siya sakin...

at bigla akong niyakap.

24.2

Eya's POV

Nakayakap pa rin siya sakin. Ano bang problema nito?

"U-uy..."
Binaon niya yung ulo niya sa may shoulder ko. Naramdaman kong parang namamasa na yung uniform ko.

Wait, is he crying?

"B-b-bryan... Uy."
Nakayakap pa rin siya sakin. Ano bang nangyayari sa kanya? Bakit siya umiiyak?

Kalalaking tao, umiiyak? Buti kami lang nandito sa may gilid ng girls cr kasi magmumukha siyang tanga pag

nagkataon.

Maya-maya, bumitaw siya sa yakap ko. Pero maga pa rin yung mata niya.

"Bryan. Bakit ka ba umiyak?"

"E kasi... gusto ko ng ice cream e... Di mo naman ako ililibre..."
Todo iyak pa rin siya. Yung mata niya nagiging singkit. Pero ang cute niya, parang bata. Kaso...

Umiiyak siya dahil sa ice cream? Nakng. Ambabaw naman ng taong `to. =_________=

"Paano yan? 50 na nga lang pera ko e."
Iyak pa rin siya ng iyak. Naawa tuloy ako. T.T E gusto ko bumili ng tokneneng e! :|

"Sige na please..."

"Oo na."
Biglang lumaki yung mata niya like this - O____________O tapos ngumiti.

"YEHEY! LILIBRE MO KO ICECREAM!"
Tuwang-tuwa siya at niyakap ako uli.

Seriously, Yung mukhang adonis kanina sa paningin ko, biglang naglaho. +______+

Naglakad na kami papuntang cafeteria, onti na lang naman yung tao kaya okay lang kung titigan kami. Dapat

masanay na rin ako e. Lels.

"Ate, ice cream nga po."

"Ilan?"

"Isa lang. yung pinakamaliit..."
Napatingin ako kay Bryan na nakapout. Haynako.
"Ay ate, yung ice cream
niyo na lang na tig-40 pesos."
Yun yung pinakamahal na ice cream dito. Grabe, tsk tsk.

Inabot ko naman yung ice cream kay Bryan. Ayun, tuwang-tuwa. Isip-bata. T.T