Ang Boyfriend Kong Artista (73 page)

“Akala mo natatakot ako sayo?”

“Princess wag ka na ngang dumagdag sa problema!”
tumahimik naman si Princess nun. Ehhhh?

Bakit ganun. Parang may something sa kanila ni Tyler... hmm... ay ewan!

“Tyler, Princess, labas muna tayo at magtanong sa doctor ni Bryan. Hayaan na muna natin silang

dalawa dito.”

“Salamat Tita K...”
nasabi ko na lang. Lumabas na din sila at naiwan kami ng boyfriend kong hindi ako maalala.

Tumingin ako sa kanya.
“Hindi mo ba talaga ako naaalala?”

“Huh? Hindi...”
!@#$. Wag mong sabihing may amnesia na siya?!

“Bryan naman eh!”
lumapit ako sa kanya at binaon ko yung ulo ko sa braso niya.

“Aray ano ba?! What the?!”

“Bryan bakit mo ako nakalimutan! Hindi mo na ba talaga ako maalala?! Huwaaaa! Bakit ako pa

kinalimutan ng isip mo? Huhuhuhu! Ang sakit-sakit naman nun!”
hindi ko na tuloy mapigilan yung tears

ko from flowing. Nakakainis kasi eh. TT_TT

“Miss... I really don't know you.”
bumitaw na ako sa yakap niya at tumayo. Siguro nga nagka-amnesia siya.

Siguro nakalimutan na niya ako...

“Sino ka ba?”
nakatitig pa din ako sa kanya. Hindi ba niya talaga ako maalala? Ang sakit talaga sa puso.

Tumalikod na ako nun at lalabas ng room niya ng biglang nagsalita siya ulit.

“Sino ka ba...”
napalingon ako sa kanya. Ehhh? Bakit ba siya nakangiti?

“Ikaw ba ang babaeng nagpapatibok nito?”
sabay turo niya sa... sa puso niya...

HUWAAAAAAAAAAAA!

Lumapit ako sa kanya at pinagpapalo siya.
“Ang sama-sama mo! Ang sama sama! Nakakainis ka!”

“Aray! Ano ba?! Nasasaktan ako aray!”
napatigil ako sa pagpalo sa kanya at napakagat ng labi.

“Nakakainis ka! Akala ko kinalimutan mo na ako... akala ko... grabe ka tinakot mo ako!”
napaupo ako

sa edge ng bed niya at nagtakip ng mukha.

Naramdaman kong umupo siya at niyakap ako kahit may benda yung right arm niya.
“Tss... ikaw?

Makakalimutan ko? Hindi ah. Wag ka ng umiyak...”
inangat niya yung mukha ko at pinunasan ang luha ko.

“Kasi naman eh... bakit ka nagbibiro ng ganun? Hindi ka nakakatawa...”

“Gusto ko lang naman malaman kung ano ang reaksyon mo... kung sasaya ka ba kasi hindi na kita

naaalala...”

“Huh? Bakit naman ako sasaya dun?”

“Edi pwede na kayo ng kapatid ko.”
binatukan ko nga siya.

“Para kang tanga. Hindi ah! Si Tyler? Oh c'mon!”

“Nakita ko nga kayong magkayakap sa park...”
tapos nagpout siya. Aish...

“Baliw. Kinocomfort lang naman ako nun dahil sayo...”

“Huh?”
turn ko naman mag-pout.

“Eh kasi naman... siraulo ka! Si Princess kaagad yung una mong pinakilala sa parents mo...

nakakainis ka!”

“About that... it's just pure coincidence! Nagulat na lang ako nandun siya. Bastos naman yung dating

kung hindi ko siya ieentertain kasi ka-loveteam ko siya. Sorry na...”

Napaisip ako... hmm... sige na nga!

“Oo na. Bati na tayo.”
niyakap niya ako ng sobrang higpit. Binaon ko lang yung ulo ko sa dibdib niya.

“Hubby... may sumasakit ba? Huh? Sabihin mo lang.”

“Oo... ang sakit dito oh...”
sabay turo niya sa... sa lips niya. -_-

“Pinagloloko mo ba ako ha?”

“Eto naman... naglalambing lang. Masakit kasi eh. kiss mo naman?”
tapos ngumiti siya ng nakakaloko.

Sira-ulo talaga 'to.

“Oo na...”
dinampi ko yung labi ko sa labi niya. Aalis na sana ako sa pagdikit ng labi namin ng bigla niyang hinawakan yung leeg ko at hinila papalapit sa kanya.

He kissed me passionately, and I am totally giving in. Namiss ko rin 'tong artistang 'to. Sobrang namimiss ko...

*boogsh*

“Yun nga po doc baka pwede niyo siyang... i-check kasi may hindi siya naalala... OH MY

GOD!”
napatigil kami sa paghahalikan nung narinig namin na bumukas yung pinto. Nanlaki yung mata ko nun at napakagat na lang sa labi.

Sobrang nakakahiya! TT_TT

“Mukhang nakakaalala na naman yung pasyente. Kaya siguro there's no case of selective amnesia

here.”
sabay wink samin nung doctor. Shet... nakakahiya talaga! TT_TT

“Mukha nga doc. Sorry po sa abala.”
of all people, si Tita K pa yung nakakita samin pati yung doctor. I wanna die. TT_TT

“Oh kayong dalawa... sige mag-usap muna kayo dyan at... gawin ang dapat niyong gawin. Sa labas

lang kami if you need anything.”
sabay smile ni Tita K at labas ng room.

Huwaaaaaaaaa. Feeling ko namumula na ako ng sobra-sobra. TT_TT

“Bryan...”

“Hmm?”
nakayakap pa din siya sakin ng mahigpit.

“Nakakahiya naman...”

“Don't mind them. Isa pang round gusto mo?”
binatukan ko nga!

“Grabe ang manyak mo ha! May pa-round round ka pang nalalaman dyan!”

“Eto naman, joke lang! Tss... okay na sakin na mayakap ka ng ganito.”
napangiti na lang ako nun.

“I love you hubby...”

“I love you too wifey... and, may sasabihin pala ako sayo...”

“Ano yun?”

“I want to introduce you formally to my parents... is it okay? Pagkalabas ko sa hospital, yun ang una

nating gagawin.”
sabay kiss sa forehead ko.

Ipapakilala na niya ako sa parents niya? Huwaaaaaa.

“Hubby naman... ehhhh! Nakakahiya! Baka mamaya hindi ako magustuhan nung parents mo... baka

mamaya--”
hindi ko natuloy yung sasabihin ko kasi bigla niya akong hinalikan sa lips. Smack lang... alam na alam niya kung paano ako papatahimikin.

“Be yourself, okay? Atsaka... anong akala mo sa parents ko? Tss... magugustuhan ka nila.”
I sighed.

“Are you sure?”

“Yes. I'm very sure.”

Huwaaaaa. Kinakabahan na tuloy ako... pero syempre masaya din ako. Kasi ipapakilala na niya ako sa parents niya.

Mabait naman siguro yung parents niya diba? Wala namang mangyayaring masama diba?

65.

Eya's POV

“Eya... are you ready?”
humigpit yung hawak ko sa braso niya. Sa totoo lang... kinakabahan na talaga ako. I mean, yes! Formal naman yung suot namin. Ang kinakatakot ko lang... paano na kung nakaharap ko na yung parents ni

Bryan? I mean... hindi naman sa wala akong tiwala sa sarili ko...

Magustuhan kaya nila ako?

Huminga ako ng malalim at binigyan ng ngiti si Bryan.

“Yes. I think I'm ready.”
binigyan niya ako ng assuring smile.

“Then let's go?”
nagnod ako.

Dahan-dahan kaming pumasok ng restaurant. Ang higpit ng hawak ko sa braso ni Bryan. Marami ng nakatingin

samin. Anong aasahan ko eh artista 'tong kasama ko? Ay basta... I'll just be myself pagdating ko dun.

At ayun na nga. Nakita ko na ang parents niya for the first time.

Tumayo yung mom ni Bryan na napaka-ganda at nginitian si Bryan.
”Hello son.”
nagbeso sila saka tumingin sakin...

“Hello. You must be Daniella. I'm Elise Lim.”

“Hello tita Elise...”
tapos napa-kagat ako sa labi. Huwaaaa! Pero lumapit siya sakin at nakipagbeso.

“Don't be shy. So, shall we sit?”
umupo na kami.

“Wifey, mom. I need to go to the rest room. I'll be back.”
nagkiss siya sa cheeks namin saka umalis...

“Tita?”

“Call me Mom, Daniella. Alam mo feeling ko magkakasundo tayo. You know you're really beautiful.

Bagay na bagay kayo ng anak ko.”
saka ako nginitian.

Huwaaaaa. Namumula na siguro ako. TT_TT

“Thank you po... mom.”

“That's good to hear!”
parang si Bryan pala 'to.
“Anyways, if you're wondering if I'm the only one present
here to join you in dinner, don't worry. My husband is over there.”

May tinuro siya sa may right side. Napatingin ako bigla dun sa dad ni Bryan na nasa may veranda ng restaurant, nakaupo, mukhang busy siya kasi hawak-hawak niya yung cellphone niya at may kausap.

Mukhang napansin ni tita yung napansin ko kaya hinawakan niya ako sa braso.

“He's Bart. And he is Bryan's dad. Workaholic lang talaga yan.”

“Ganun po ba?”

“Yes.”
napatingin ako kay Bryan na tapos na siguro pumunta sa rest-room dahil nandun siya sa gilid, nakatayo pa din at nakatingin din sa dad niya. Hindi man lang ba i-aapproach ni Bryan yung dad niya? Surely, alam naman ni dad niya na andito na kami diba?

“Okay lang naman po yun. Kaso... hindi po ba hassle sa schedule niyo yung dinner na 'to? Sorry po.

Hindi ko po alam kay Bryan...”

“Oh no! No need to worry. Kami yung gustong magdinner kasama kayo. Mabuti nga at safe na si

Bryan dun sa accident niya. And I'm glad that you took care of him.”

“Wala po yun. That's my role.”
tumawa siya.

“Parehas na parehas tayo nung ka-age pa kita dati! Naku! All-around girlfriend ako pagdating kay

Bart.”
ngumiti ako nun.

Nagkwentuhan pa kami nun nung biglang umupo na si Bryan sa tabi ko. Round kaso yung table kaya ang magiging

kaharap ko mamaya ay yung dad niya... na meron pa ring kausap sa phone.

“Wow. Nagiging close na kayo mom?”
sabay kiss sa cheeks ko. Huwaaa nakakahiya naman 'to.

“Yes anak. And do you know that I'm sharing to her your embarrassing secrets when you we're

young?”
biglang nanlaki yung mata ni Bryan.

“Ma naman eh!”

“Hahaha! Just kidding anak! Ang cute cute mo talaga.”
sabay pingot sa cheeks ni Bryan.

HAHAHAHA! Para siyang bata! Hahahaha!

Napansin ata ni Bryan na tinatawanan ko siya kaya bigla ba naman akong kinurot.

“Tinatawa mo dyan?”
sabay smirk sakin.

Bumulong ako ng 'pikon' tapos ngumiti.
“Joke lang.”

Nag-usap usap na lang kami ng biglang umupo yung dad ni Bryan sa table.

Hindi ko alam kung bakit... pero... biglang tumahimik?

Maya-maya napuno na yung table ng food.

“Let's eat?”
yaya ni mom.

Di kami nagsalita. Nakatingin kasi samin yung dad ni Bryan... ang creepy...

“So...”
boses pa lang niya! Parang may power and authority siya... TT_TT

Napalunok na lang ako nung nakatingin pa rin siya sakin.

“You must be Daniella. My son's girlfriend?”

“Uhm... yes po.”

“Okay. Let's eat. Hello son.”
sabay nod kay Bryan.

“Hello... dad.”

Hawak-hawak ni Bryan yung kamay ko sa ilalim ng table. Ang higpit ng hawak niya. Ehhh... ganun ba siya katakot sa dad niya?

“Let's talk later. Let's eat.”
sabi ni mom. Kaya...

We ate in silence.

Nagulat ako nung biglang nagsalita yung dad niya.

“So, kailan pa naging kayo ng anak ko?”
muntik ko ng mabuga yung kinakain ko.

Eto na ba yun? Yung... yung pressure interview? Huhuhu. Mas sanay pa ako kung yung media at press people yung

mag-iinterview sakin eh...

I just smiled.
"Last August 13 lang po.”

“Oh... so are you happy with my son?”

“Dad.”
sabi ni Bryan na mukhang... naiinis?

“What?”

“Kasi naman Bart. You're scaring Daniella. Mga tanong mo talaga.”
sabay ngiti ni mom kay tito.

“It's not my intention.”
tumingin sakin si tito.
“Am I scaring you?”

Gusto ko sanang matawa at gusto ko sana sumagot ng 'OO'. Kaso bastos naman yung dating ko nun. Pero diba, sabi ni Bryan, just be yourself?

“Medyo po...”
oh no. Nasabi ko yun?! Hala lagot na...

“Hahaha! This girl is funny! Hahaha!”
aba tumawa yung... yung dad ni Bryan?

What the?! O_O

Nagkatinginan kami ni Bryan. Nakangiti siya sakin na para bang sinasabi na 'I told you. Just be yourself'. I'm so glad sinunod ko yung sinabi niya. Mukha namang makakasundo ko ang dad niya.